عقل يا احساس
ديروز داشتم مقاله اي مي خوندم در مورد عقل و احساس و تعامل و درگيريهاي اين دو
وقتي خوب دقت كنيم ميبينيم كه تو خيلي از لحظات زندگي ميشه اختلاف اين دو رو به وضوح ديد ، مواقعي كه عقل و منطق يك چيز و ميگ و احساس عكس اون رو مي خواد
در اين جور مواقع چه بايد كرد ؟
كدام يك از اين دو درست تر ميگن ؟
چطور ميشه اختلاف اين دو رو كم كرد و هماهنگي بينشون بوجود آورد؟
من خيلي در مورد اين سوالات فكر كردم ، بنظر من عقل و منطق در خيلي از موارد قابل اعتمادتر از احساس عمل ميكنند ، چون احساس ميتونه يك جوشش كور باشه كه در يك لحظه در يك مكان و موقعيت خاص جرقه ميزنه ، روند خيلي تند و سريعي داره ولي به همون سرعت هم سرد و خاموش ميشه مثلا با تغيير زمان و مكان و موقعيت
ولي عقل و منطق كورنيست بلكه كاملا روشنه ، معمولا روند آرام و تدريجي داره ولي پيوسته و مستمره
البته يه جاهايي هم هستكه عقل و منطق به تنهايي جواب نمي دن و بايد از احساس كمك بگيرن ، مواردي مثل گذشت و ايثار و فداكاري از اين نوعند
انتخاب مشكليه واقعا كداميك از اين دو درست ميگن ، عقل يا احساس ؟
امروز آب نباتمو گرفتم ، خيلي خوشگله ، الانم مي خوام برم زودتر ببينمش
تعارف
يكي از موضوعاتي كه جمعه تو جلسه در موردش بحث كرديم ، تعارف بود .
چيزي كه مشخصه اينه كه ايراني ها واقعا در زمينه تعارف و تكلف كهنه كارن و يد طولايي دارن و اين موضوع شايد به نوعي تبديل به سنت و روش زندگيشون شده ، آثار اين تعارفات رو ميشه تو اشعار ، ضرب المثلها ، تكيه كلام ها و رفتارها و گفتارهاي روزانه مردم به وضوح ديد .
به عقيده بعضي ها اين سنت و ويژگي بسيار خوب و شايسته است و اون رو نشانه ادب و فرهنگ مي دونن ولي به عقيده برخي ديگه از جمله خود من ويژگي چندان مناسبي نيست چون هم باعث ميشه آدمهاي ديگه در برخورد با ما گيج و سردرگم بشن و هم اينكه باعث بوجود آمدن مشكلات و دردسرهاي زيادي ميشه
بنظر من اين تعارفات نوعي محدوديت ناخواسته براي آدم ايجاد ميكنه كه باعث ميشه به اجبار و برخلاف ميلش تن به انجام كاري بده و يا اينكه كاري كه بايد انجام بده نده و حرفي كه بايد گفته بشه نكه
همين محدوديت ها وقتي روي هم انباشته ميشه باعث عصبانيت و خشم و نفرت ميشه ، براي همينه كه مبينيم همين مردمي كه تا ديروز بهم تعارف ميكردن و برا هم ميمردن امروز سر كوچكترين موضوعي عين خروس جنگي به جون هم مي افتن و انگار صد ساله كه دشمن خوني همن
